داروی ترانیل سیپرومین (Tranylcypromine) با نام تجاری (parnate) یکی از انواع داروهای ضدافسردگی و جزء مهارکننده های (مونو آمین اکسیداز) می باشد. در صورت عدم تاثیر یا عدم تحمل سایر داروهای ضد افسردگی این دارو تجویز می شود. اثرات این قرص حداقل سه هفته بعد از اولین مصرف آغاز می شود. در ابتدای مصرف ممکن است نشانه های افسردگی تشدید پیدا کنند، به همین دلیل باید در طول مصرف بیمار تحت نظر باشد. عوارض، تداخلات و نحوه مصرف این دارو از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. در ادامه به معرفی دارویترانیل سیپرومین پرداخته ایم.
برای دریافت مشاوره در زمینه داروهای اعصاب و روان می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی حامی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره 9092305265 تماس بگیرید.
کاربرد اصلی داروی ترانیل سیپرومین در درمان افسردگی شدید می باشد. این گروه از داروها معمولاً به عنوان داروهای خط دوم برای بیمارانی که با سایر داروهای ضد افسردگی بهبود نیافته‌اند، به ویژه مبتلایان به افسردگی‌های غیرعادی (آتیپیک) و شدید تجویز می‌شوند. از این دارو برای درمان اختلالاتی چون اختلال دو قطبی، اختلالات اضطرابی، پر اشتهایی عصبی، بیش فعالی، اوتیسم، درد مزمن، تکرر ادرار و اختلال شخصیت مرزی نیز استفاده می شود.
شروع اثر داروی ترانیل سیپرومین بسیار سریع می باشد. این دارو از مشتقات آمفتامین می باشد که با مهار غیرانتخابی و غیرقابل برگشت آنزیم مونو آمین اکسیداز در مغز از تجزیه دوپامین، سروتونین، اپی نفرین و سایر مونوآمین ها جلو گیری می کند. به این صورت به طور مستقیم بر کاهش نشانه های افسردگی بیمار تاثیر می گذارد.
برای درمان افسردگی شدید در بزرگسالان، مقدار اولیه ده میلی گرم، دو بار در روز تجویز می شود. هرچند مقدار مصرف باید متناسب شرایط هر فرد تنظیم شود.
بهبودی از 2 ساعت تا 3 هفته بعد از شروع درمان مشاهده می شود. اگر بعد از 2 هفته علائم بهبودی ظاهر نشد ، مقدار مصرف ممکن است ده میلی گرم در روز در فاصله زمانی 1 تا 3 هفته افزایش یابد، حداکثر مقدار مجاز مصرف دارو شصت میلی گرم در روز است و مصرف بیش از اندازه آن عوارض شدیدی را در پی دارد.
در موارد نارسایی شدید کبدی، الکسیم حاد، نارسائی احتقانی قلب و نارسایی شدید کلیه مصرف این دارو منع شده است.
در مدت درمان با ترانیل سیپرومین و تا دو هفته پس از پایان درمان، از نوشیدن مقادیر فراوان الکل، ماءالشعیر، مایعات حاوی کافئین (همچون چای، قهوه و نوشابه) و خوردن غذاهایی مثل موز، پنیر، جگر، غذاهای دودی یا نگهداری شده (مثل ترشیجات)، سوسیس، فرآورده‌های سویا، ماست و شکلات پرهیز شود.
در حین درمان با ترانیل سیپرومین، فشار خون بیمار باید تحت کنترل قرا بگیرد.
مصرف این دارو در بیماران دیابتی ممکن است باعث بروز افت شدید قند خون شود.
ترانیل سیپرومین در بیماران مبتلا به دیابت، پرکاری تیروئید، اختلال دو قطبی، آریتمی قلبی، بیماری قلبی - عروقی، سردرد میگرنی، مشکلات کلیوی و کبدی، فشار خون بالا، اسکیزوفرنی، تمایل به خودکشی و بیمارانی که تحت عمل سمپاتکتومی قرار گرفته‌اند با احتیاط فراوان تجویز می شود.
ترانیل سیپرومین ممکن است در ابتدا باعث وخیم تر شدن علائم افسردگی مثل اضطراب و تحریک پذیری شود.
همچنین ترانیل سیپرومین در بیماران مصرف کننده دی سولفیرام با احتیاط تجویز می گردد.
هنوز اثرات این دارو بر روی جنین به طور قطع مشخص نیست. در صورتی که منافع استفاده از دارو برای زنان باردار از مضرات دارو بیشتر باشد، ادامه مصرف دارو توصیه می شود.
مقدار ناچیزی از دارو در شیر ترشح می شود و هنوز مشخص نیست چه تاثیری بر روی نوزاد خواهد گذاشت بنابراین بهتر است با احتیاط مصرف شود.
داروهای بازدارنده منوآمین اکسیداز اصولاً به علت خطر تداخل با سایر داروها و غذاهایی مانند پنیر پرعارضه هستند.
درصورت مصرف همزمان این قرص با غذاهای حاوی تیرامین مانند پنیر،کالباس، سوسیس، کنسرو ماهی، لوبیا، انگور، موز، نوشابه‌های حاوی کولا، کاکائو و آبجو فشار خون بیمار به طور خطرناکی افزایش می‌یابد. این دارو مانند هر داروی دیگری علاوه بر فوائدش دارای عوارضی به شرح زیر می باشد:
_ سرگیجه، خواب‌آلودگی، سردرد، بی قراری، لرزش، اضطراب، کانفیوژن، گزگز اندام‌ها و ضعف از عوارض دارو بر اعصاب مرکزی می باشد.
_ عوارض قلبی ـ عروقی دارو شامل کاهش فشارخون وضعیتی، افزایش متناقض فشارخون، تپش قلب و تاکیکاردی می شود.
_ تاری دید، وزوز گوش از عوارض دیگر این قرص است.
_ در دستگاه گوارش باعث خشکی دهان، بی‌اشتهایی، تهوع، اسهال، یبوست، درد شکمی می شود.
_ بر دستگاه تناسلی تاثیر می گذارد و موجب اختلال در انزال، ناتوانی جنسی، احتباس ادراری می شود.
مصرف همزمان ترانیل سیپرومین با دوپامین، افدرین، سودوافدرین، فنیل‌افرین، فنیل‌پروپانول‌آمین، یا داروهای وابسته ممکن است موجب بروز سردرد، هایپرتانسیون، تب و بحران افزایش فشارخون شود.
مصرف همزمان باربیتوراتها، دکسترومتورفان، اوپیوئیدها و سایر داروهای آرام‌بخش با ترانیل سیپرومین باعث افزایش اثرات مضاعف بر سیستم اعصاب مرکزی بدن می‌شود.
مصرف همزمان این دارو با سیتالوپرام، فلوکستین، فلووکسامین، نفازودون، پاروکستین، سرترالین یا ونلافاکسین ممکن است منجر به بروز سندرم سروتونینی (تحریک پذیری سیستم اعصاب مرکزی، لرزش و تغییر سطح هوشیاری) شود.
برای جلوگیری از تداخل دارویی باید بین مصرف این داروها حداقل 2 هفته فاصله باشد. در صورت نیاز به مصرف ترانیل سیپرومین پس از قطع فلوکستین، حداقل 5 هفته باید صبر نمود.
برای دریافت مشاوره در زمینه داروهای اعصاب و روان می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی حامی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره 9092305265 تماس بگیرید.