صمیمیت در خانواده باعث ارضای بسیاری از نیازهای لازم کودک می شود. در هر جمع خانوادگی حدودی از صمیمیت وجود دارد، اما برای بهتر کردن آن همه اعضا باید تلاش کنند. هر کودکی نیاز به ارتباطی عاطفی و صمیمی دارد، با رفع نیازهای جسمانی اش او ارضا نشده و نیاز به در آغوش کشیده شدن و نوعی صمیمیت از طرف مراقب اصلی خود دارد. خانواده مهم ترین نهادی است که می تواند نیازهای عاطفی افراد را برطرف کند. اگر این نهاد بتواند منبعی غنی از ارتباطات برای اعضای خود فراهم کند، افراد در جریان تعاملات مثبت و تجربه صمیمیت قرار می گیرند. این ارتباطات بر کلیه روابطی که انسان در طول زندگی خود با سایر افراد برقرار می کند اثر می گذارند. در ادامه این مقاله به بررسی بیشتر این مقوله و اهمیت پرورش صمیمیت بین اعضای خانواده خواهیم پرداخت.
برای دریافت مشاوره در زمینه بهبود جمع های خانوادگی و صمیمیت در خانواده می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی حامی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره ی 9092305265تماس بگیرید.
منبع : صمیمیت در خانواده | صمیمیت در جمع های خانوادگی
صمیمیت در خانواده به معنای توانایی ایجاد رابطه عمیق با دیگران می باشد که جنبه ها و ابعاد مختلفی از فرد را در برمی گیرد. رابطه صمیمانه فقط در یکی از ابعاد صمیمیت یعنی جسمانی، فکری و یا عاطفی و هیجانی خلاصه نمی شود. برای داشتن یک رابطۀ صمیمانه و پایدار، باید هر سه این ابعاد ارضا شوند، در غیر این صورت صمیمیت از بین می رود.
در واقع صمیمیت جسمی و فیزیکی ساده است و رفتارهایی نظیر دست دادن یا بوسیدن گونه ها را شامل می شود. کارهای ساده این چنینی بین اعضای خانواده احساس تعلق و نزدیکی ایجاد می کند.
برقراری صمیمیت عاطفی و هیجانی چالش برانگیزتر از صمیمیت جسمی است. صمیمیت عاطفی سریع ایجاد نمی شود و روند کندتری دارد. برای ایجاد صمیمیت عاطفی به هر حال باید تا حدی از خود بگویید، بدون این که در دیگران یا در خودتان احساس بدی به وجود بیاورید.
ایجاد رابطه عاطفی و هیجانی، هنری است که نیاز به یادگیری دارد و یکی از مهارت های مهم در ایجاد صمیمیت عاطفی مهارت شناساندن خود به دیگران از طریق خود افشاگری و صحبت کردن از خود به شکل مناسب است.
سومین بعد صمیمیت، صمیمیت فکری و عقلانی است. صمیمیت فکری مانند صمیمیت عاطفی به زمان بیشتری نیاز دارد. صمیمیت فکری به وسیله مکالمه، حرف زدن و رد و بدل عقاید و افکار در مورد مسائل مختلف ایجاد می شود. کسانی که از نظر طرز فکر و نوع نگرش و به قولی جهان بینی به هم نزدیک هستند، در درجه اول به صمیمیت عقلانی دست می یابند.
صمیمیت درواقع همان بعد عاطفی عشق است. روابط بدون وجود صمیمیت نمی توانند برای افراد، سالم و کافی باشند. ابراز عشق در خانواده بدون وجود صمیمت امکان پذیر نبوده و شکل گیری خانواده سالم را به خطر می اندازد.
والدین در واقع الگویی از یک رابطه سالم برای فرزندان خود هستند. ارتباط صمیمانه بین زن و شوهر بر مهارت های فرزندپروری آن ها نیز اثر گذار است. پدر و مادری که رابطه آسیب دیده و سردی با یکدیگر دارند در ارتباط با تربیت فرزندان خود نیز دچار مشکلات بسیاری می شوند.
در مورد صمیمیت بین والدین و فرزندان باید به نقش ویژۀ مادر اشاره کرد. در واقع مادر از همان لحظه های نخستین تولد فرزند با شکل دادن رابطه صمیمانه با او، در شکل گیری مفهوم دلبستگی در او اثر می گذارد. اگر دلبستگی بین مادر و کودک درست شکل نگیرد فرد به احتمال بیشتری در آینده، در برقراری روابط نزدیک دچار چالش خواهد شد.
البته اشاره به نقش ویژه مادر به معنی کم اهمیت بودن ارتباط صمیمانه با پدر نیست. پدر در خانواده منبعی از قدرت برای فرزندان محسوب می شود، همچنین وجود پدر تکیه گاهی امن برای فرزندان فراهم می کند. اگر پدر نتواند ارتباطی صمیمانه با فرزندان خود داشته باشد، فرزندان او به احتمال بیشتری در طول زندگی و در برخورد با مراجع قدرت دچار مشکل و سردرگمی خواهند شد.
به دلیل نقش مهمی که کیفیت ارتباط صمیانه بین اعضای خانواده بر سلامت روان و ارتباطات اجتماعی افراد دارد، اگر فکر می کنید که اعضای خانواده شما در این زمینه مشکلات زیادی را تجربه می کنند کمک گرفتن از یک خانواده درمانگر ضرورت بیشتری دارد.
با توجه با ابعاد صمیمیت که توضیح داده شد خانواده به خصوص والدین باید بکوشند که در همه ابعاد، ارتباطی صمیمانه با سایر اعضا برقرار کنند. به ترتیب صمیمیت زوجین، صمیمیت با فرزندان و صمیمیت بین خواهر و برادر مورد توجه قرار می گیرد. برای آنکه بتوانید رابطه ای دوستانه و سرشار از صمیمیت بین اعضای خانوادۀ خود ایجاد کنید به نکات زیر توجه کنید:
تماس فیزیکی یا همان صمیمیت جسمانی در بسیاری از خانواده ها به طور کامل نادیده گرفته می شود. بسیاری از والدین پس از آنکه فرزندانشان کمی بزرگ تر می شوند دیگر آن ها را نمی بوسند یا خیلی کمتر از قبل همدیگر را در آغوش می گیرند. فراموش نکنید که این رفتارها احساس تعلق و نزدیکی را در خانواده افزایش می دهد و بر سایر ابعاد صمیمیت نیز تاثیر می گذارد. فقدان این بعد از رابطه بین شما و سایر اعضا فاصله ایجاد می کند.
خودافشایی به معنای آن است که بتوانید از خودتان، احساسات و اسرارتان نزد دیگران صحبت کنید، بدون آن که ترسی از قضاوت آن ها داشته باشید. اگر شما در برابر اشتباهات و تجربیاتی که سایر اعضا با شما در میان می گذارند، از واکنش های تند و هیجانی دوری کنید؛ به دیگران اجازه می دهید که بیشتر از خود به شما بگویند. این رفتار باعث افزایش صداقت و صمیمیت بین شما می شود، مسلما با مشورت و مذاکره بیشتر در خانواده به جای پنهان کاری در مورد راه حل ها اندیشیده می شود.
اختلاف نظر و عقیده یکی از عوامل اصلی جنگ و درگیری بین بسیاری از خانواده هاست. بسیاری از والدین یا زوجین نمی توانند، عقیده مخالفی را در درون خانواده بپذیرند. تلاش مدام برای اقناع یکدیگر و تغییر نظر افراد باعث می شود که افراد هر روز بیش از پیش از یکدیگر فاصله بگیرند.
اگر می خواهید روابط صمیمانه را در خانواده خود حفظ کنید، تلاش کنید تا درک متقابلی از سایر اعضا داشته باشید و آن ها را با عقاید و افکارشان بپذیرید. همچنین اگر می خواهید در مورد عقایدتان با یکدیگر بحث کنید، بهتر است روش های گفت و گوی مسالمت آمیز و اثر بخش را به کار ببرید. اگر در این زمینه احساس ضعف می کنید، آگاهی خود را در این زمینه بالا ببرید یا از یک مشاور روانشناس برای بهبود مهارت های ارتباطی خود کمک بگیرید. مشاوره خانواده نیز به شما کمک می کند تا به طور همزمان تمام افراد مهارت های لازم را فرا بگیرند.
برای دریافت مشاوره در زمینه بهبود جمع های خانوادگی و صمیمیت در خانواده می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی حامی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره ی 9092305265تماس بگیرید.