در درمان وابستگی کودک آگاهی از علل و سبک‌های فرزند پروری والدین اهمیت دارد. کودکان از نظر ویژگی‌های اخلاقی و شخصیتی متفاوت هستند و معمولا در سنین خاصی به والدین خصوصا به مادر خود که منبع دلبستگی است وابستگی شدید پیدا می‌کنند. هنگامی که وابستگی کودکان طولانی مدت و مشکل ساز شود ممکن است باعث بروز اضطراب جدایی در آنها شود. بنابراین اقدامات پیشگیرانه که در روانشناسی کودک مطرح می‌شود بسیاری از مسائل را حل می‌کند. کودکان وابسته هنگامی جدایی از والدین خود ترس و استرس زیادی را تجربه می‌کنند و مدام بهانه می‌گیرند. این مسئله می‌تواند باعث اختلال در عملکرد اجتماعی آنها می‌شود.
برای دریافت مشاوره در زمینه درمان وابستگی کودکان می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی حامی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره 9092305265 تماس بگیرید.
منبع : درمان وابستگی کودک | راه هایی برای کم کردن وابستگی کودکان
در بسیاری از موارد شناسایی علل به درمان وابستگی کودک می‌کند. کودکان اغلب از سن شش ماهگی تا هجده ماهگی وابستگی شدید به والد خود دارند مخصوصا در نه ماهگی که اوج وابستگی کودک است. اما به تدریج این رفتارها و وابستگی‌ها کاهش پیدا می‌کند همچنین علت‌های گوناگونی برای وابستگی کودکان به منبع دلبستگی وجود دارد، که مهم‌ترین آنها به شرح زیر می‌باشد:
در مواردی وابستگی کودک علل ژنتیکی و زیستی دارد. معمولا والدینی که سابقه ابتلا به اضطراب جدایی داشته‌اند، فرزندانی وابسته به دنیا می‌آورند. سابقه خانوادگی می‌تواند در وابستگی کودکان نقش داشته‌باشد.
در خانواده‌هایی که فقط پدر یا مادر از کودک سرپرستی می‌کنند و یا اعضای خانواده دائماً با یکدیگر بحث و جدل می‌کنند و تنش و استرس در خانواده زیاد است، احتمال وابستگی کودکان به والدین بالا می‌رود. محافظت افراطی والدین از کودکان و دادن اطمینان افراطی به آنها باعث می‌شود تا به طور ناخواسته اضطراب جدایی کودکان افزایش پیدا کند. پیشنهاد می‌کنیم در این زمینه مقاله استرس در کودکان را مطالعه کنید.
کودکان ویژگی‌های فردی و شخصیتی متفاوتی دارند؛ کودکانی که خجالتی و درونگرا هستند بیشتر به والد خود وابستگی دارند ولی کودکانی که اجتماعی و برونگرا هستند معمولا وابستگی کمتری از خود بروز می‌دهند. کودکان ممکن است حوادث ترسناکی مثل آتش سوزی و زلزله را پشت سر گذاشته باشند و وابستگی آنها بیشتر شود.
همچنین عواملی مثل فوت عزیزان و از همه مهم تر سواستفاده‌های جسمی و جنسی، تاثیرات مخربی بر روی آنها می‌گذارد و تشدید اضطراب جدایی در آنها بسیار تأثیرگذار است. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه اختلال اضطراب جدایی در کودکان کلیک کنید.
گاهی اوقات والدین کودک رفتار‌هایی می‌کنند که باعث می‌شود وابستگی کودک شدت بیشتری پیدا کند و شرایط را سخت تر می‌کنند. احتیاط بیش از حد و محدود کردن کودک از اشتباهات رایج تربیتی هستند که نتیجه آنها وابستگی کودک است.
بنابراین والدین باید با آگاهی از سبک‌های تربیت فرزند کودک خود را تربیت کنند. همچنین جدایی والدین از یکدیگر روی وابستگی شدید کودکان تاثیر منفی می‌گذارد، اما کودکانی که در خانواده‌های نابسامان رشد می‌کنند به مراتب اضطراب بیشتری را تجربه می‌کنند.
کودکان وابسته به والدین، معمولا نگرانی‌های غیر طبیعی و شدید نسبت به از دست دادن والد خود دارند و از رفتن به محیط‌های اجتماعی جدید مثل مهدکودک اجتناب می‌کنند و در هنگام جدایی از والد خود از لحاظ جسمانی دچار مشکلاتی همچون سردرد، دل درد و حالت تهوع می‌شوند. با این وجود والدین می‌توانند با اجرای راهکارهای زیر تا حدودی این وابستگی را کم کنند:
به یاد داشته باشید که کودکان در سنین خاصی به والدین خود وابسته می‌شوند و این وابستگی جزئی از مراحل رشد آنها محسوب می‌شود؛ به مرور از وابستگی کودک کاسته می‌شود و استقلال بیشتری پیدا می‌کند. در این شرایط نگرانی‌های بیش از حد و وسواس فکری والدین می‌تواند اوضاع را خراب‌تر کند و اجازه استقلال کافی را به کودک ندهد.
با فرزند خود صحبت کنید و به او بگویید که هرگز او را ترک نمی‌کنید و سعی کنید اعتمادش را بدست بیاورید. از عصبانیت و تنبیه کردن برای ترک وابستگی استفاده نکنید زیرا با این کار کودک بیشتر وابسته می‌شود و شرایط پیچیده تر می‌شود.
کودکان از طریق بازی کردن رشد زیادی پیدا می‌کنند و آموزش می‌بینند. بازی‌های مختلفی مثل بازی (قایم موشک) اضطراب جدایی کودک را کاهش می‌دهد؛ بر اثر این نوع از بازی‌ها کودک درک می‌کند که اگر مادرش را نمی‌بیند به این معنا نیست که او را ترک کرده، بلکه امیدوار می‌شود که مادرش هیچ گاه او را ترک نمی‌کند.
همچنین خواندن قصه‌هایی که تم اضطراب جدایی کمی دارند و یا تماشای انیمیشن‌هایی که اینگونه هستند باعث می شود کودک درک کند که می‌تواند گاهی بدون والدین باشد و مشکلی برایش پیش نمی‌آید.
زمان‌هایی که کودک حواسش نیست و او را ترک می‌کنید دچار اضطراب جدایی می‌شود و به طور ناخودآگاه به این نتیجه می‌رسد که او را برای همیشه ترک کرده‌اید. به همین دلیل سعی کنید به کودک اطلاع دهید کجا می‌روید و به او بگویید برای چه مدت قرار است از او دور شوید. توجه داشته باشید که در سنین پایین‌تر و در ابتدای فرآیند درمان کودک را برای مدت طولانی از خود دور نگه ندارید.
در صورتی که کودک شما نمی‌تواند تنهایی در اتاقش بخوابد بهتر است تا زمانی که خوابش ببرد کنار او باشید و او را تنها نگذارید. اما خوابیدن کودک در اتاق پدر و مادر کار اشتباهی است و توصیه نمی‌شود. این امر وابستگی کودک را بیشتر می‌کند و اجازه استقلال به او نمی‌دهد.
گاهی والدین به کودک وابستگی شدید دارند و هیچ وقت از او دور نمی‌شوند. در این صورت والدین وابستگی خود را به کودکشان نسبت می‌دهند. والدین ابتدا خودشان باید تحت درمان قرار بگیرند، اینگونه والدین دائماً همانند نگهبان کنار فرزند خود هستند و با وجود اینکه ممکن است از این شرایط ناراضی باشند اما اقدامی انجام نمی‌دهند بنابراین در بعضی شرایط بهتر است والدین ابتدا خود درمان شوند و سپس به درمان کودک خود بپردازند.
کودکانی که اعتماد به نفس و عزت نفس بیشتری دارند وابستگی کمتری به والدین خود پیدا می‌کنند. بنابراین تقویت آنها در کودک از طریق تشویق، پاداش، تعریف و تمجید باعث می‌شود چنین مهارت‌هایی را کسب کند و وابستگی کمتری پیدا کند.
در بسیاری موارد والدین نمی‌توانند وابستگی کودکان خود را رفع کنند و حتی ممکن است با رفتارهای ناآگاهانه خود باعث تشدید وابستگی در کودکان شوند و یا مشکلات بیشتری را در آنها ایجاد کنند. در مواردی که وابستگی کودک حاد و مشکل ساز است بهتر است با مشاوره کودک مشورت کنید تا از بهترین روش‌های درمانی بهره بگیرید.
برای دریافت مشاوره در زمینه درمان وابستگی کودکان می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی حامی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره 9092305265 تماس بگیرید.
منبع : درمان وابستگی کودک | راه هایی برای کم کردن وابستگی کودکان