دادن خبر بد مخصوصا زمانی که مصیبت خیلی شدید باشد، برای هیچ کس کار آسانی نیست. کم نیستند کسانی که بعد از شنیدن یک خبر بد، دچار شوک، سکته و حتی مرگ نیز شده‌اند. پس پیش از آن که بخواهید به فردی (مخصوصا بیماران قلبی) خبر ناگوار بدهید، باید زمینه را به گونه‌ای بچینید که او بیشترین آمادگی را برای شنیدن خبر داشته باشد. برای مثال خبرهای مربوط به درخواست طلاق و جدایی با ایجاد آمادگی و با حالتی ملایم و خبرهای بد در مورد بیماری، مرگ یا آتش گرفتن خانه بهتر است مستقیم و بدون حاشیه انتقال یابد. چرا که خبرهای دسته دوم به اقدام سریع و فوری نیاز دارند. البته مشورت با یک روانشناس در این زمینه اهمیت بسیار زیادی دارد چراکه با یک برخورد اشتباه می‌توانید به فرد آسیب بزنید.
منبع: خبر بد
ممکن است درباره گفتن یا نگفتن خبر بدی دچار تردید شوید. مثلاً اطرافیان بیمار مبتلا به سرطان، بسیاری از واقعیت‌ها و اتفاقات تلخ را از او مخفی نگه می‌دارند و از روی دلسوزی سعی می‌کنند خبرهای بهتر و امیدوارکننده تر را به گوش او برسانند. در چنین مواقعی دیگران نگران‌اند که فرد با شنیدن خبر بد، دچار احساس یأس و ناامیدی شود. اما باخبر شدن از واقعیت دردناک، هرچند که فرد را با بحران روحی شدیدی مواجه می‌کند، اما نگفتن حقیقت کار را سخت تر خواهد کرد. معمولاً وقتی اطرافیان سعی دارند واقعیت را پنهان کنند، فرد خبرهای متفاوت و ضد و نقیضی را از منابع مختلف دریافت می‌کند. در چنین مواردی بهتر است با اصول صحیح رساندن خبرهای بد آشنا باشید:
هنگام مطرح‌کردن خبر ناخوشایند، حالت‌های روحی و عاطفی فرد را در نظر بگیرید. گاهی به نظر می‌رسد که شنونده هیچ آمادگی برای شنیدن خبر بد ندارد. در این مورد بهتر است با طرح سؤال هایی مانند "بیش ترین نگرانی شما در این مورد چه بوده است؟ آیا هیچ وقت درباره « ...» هم نگران بوده ای؟" آمادگی جزئی در وی ایجاد کنید. بعد از پرسیدن چنین سؤالاتی می‌توانید برای گفتن اخبار مورد نظر، زمان دیگری را مشخص کنید (مثلاً این کار را به روز بعد موکول کنید.) در این فاصله، معمولاً فرد به سؤال‌هایی که از او پرسیده‌اید، می‌اندیشد و در مورد خبر حدس‌هایی خواهد زد؛ در نتیجه آمادگی ذهنی بیشتری برای شنیدن آن پیدا کرده و هنگام شنیدن خبر بد شوکه نمی‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مهارت های زندگی کلیک کنید.
برای دادن خبر ناگوار، ابتدا باید دقت کنید که این خبر تا چه اندازه می‌تواند برای فرد مهم و مصیبت بار باشد. زمان و مکان مناسبی را برای دادن خبر بد در نظر بگیرید؛ اگر فرد مصیبت‌زده از نظر هیجانی آمادگی کافی برای شنیدن خبر را ندارد و یا ارتباط خوبی با شما برقرار نمی‌کند، باید در زمان مناسب دیگری درباره خبر صحبت شود. تمام عواملی که ممکن است در جریان بحث اختلال ایجاد می‌کند را کنترل کنید؛ مثلا تلفن همراه خود را خاموش نگه‌دارید. همچنین بهتر است در مکانی مناسب و بدون سر و صدا موضوع را مطرح نمایید.
اطلاعات را با حساسیت و لطافت، ولی مستقیم و صریح بیان کنید. از ارائۀ تمام اطلاعات به صورت یک جا و پیوسته و با لحنی یکنواخت خودداری کنید. سعی کنید با زبانی ساده و قابل فهم صحبت کنید. به کار بردن کلمات دوپهلو و نامفهوم باعث سردرگمی شنونده می‌شود. از سکوت و اشاره‌های غیرکلامی به عنوان ابزاری برای تسهیل گفت و گو استفاده کنید. شدت و وخامت خبر را کمتر از آن چه هست نشان ندهید. لحن شما باید آرام، صادقانه و نشان دهنده هم دردی باشد. می توانید با جملاتی همچون "متاسفم که این خبر را می‌دهم"، "از دادن این خبر احساس خوبی ندارم"، "متاسفانه خبر خوبی ندارم" شروع کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مهارت حل مساله کلیک کنید.
مهم ترین نکته این است که وقتی می‌خواهید خبر بدی را به کسی بدهید، آن را بدون هیچ گونه تغییر و اضافه کردن نظر خوب یا بد خود به شنونده برسانید. این چیزی است که شنونده خبر انتظار دارد از شما بشنود. طبق تحقیقات، بیشتر افراد آسیب دیده ترجیح می‌دهند که خبر را به طور مستقیم و به وضوح بشنوند. البته باید مودبانه و بدون استفاده از کلمات خشن و تند باشد.
پس از اینکه فرد با مشکل پیش آمده روبه رو شد، قدم بعدی این است که به خوبی با او همدلی کنید. نباید در مقابل وی سرد و بی‌تفاوت باشید. فرد مصیبت زده باید بتواند غم و اندوه را در چهره و حالت بدن شما احساس کند. باید متناسب با واکنش‌های فرد حالت‌های هیجانی خود را تغییر داده و از جملات همدلانه استفاده کنید. برای همدلی با فرد مقابل می‌توانید از جملاتی همچون "می‌دانم که شنیدن این خبر بسیار سخت و ناگوار است"، "هیچ‌کس نمی‌تواند مثل تو این مصیبت را درک کند"، "باور کردن این خبر بسیار مشکل است" و... استفاده کرد.
در صورت امکان برای همدلی بیشتر، بهتر است دست فرد را گرفته و فاصله فیزیکی خود را با او کمتر کنید. اگر فرد بعد از شنیدن خبر گریه کرد، تنهایش نگذارید. بعد از اتمام واکنش‌های هیجانی اولیه فرد و آمادگی برای صحبت کردن بهتر است درباره خبر مطرح شده از او سوال کنید و اگر موضوع مبهمی برای وی وجود دارد آن را برطرف نمایید. در انتها از فرد بپرسید که از شما چه انتظاراتی دارد. برای اطلاع بیشتر از نحوه همدردی کلیک کنید.
گاهی مواقع افراد مجبور می‌شوند که خبر بد را به یک کودک بدهند. ممکن است این تفکر ایجاد شود که پنهانکاری یا دروغ به صلاح کودک است اما این درست نیست. کودکان هم مانند بزرگسالان ترجیح می‌دهند که با واقعیت روبه رو شوند و در اکثر مواقع واکنش‌های بهتری هم از خود نشان می‌دهند. تمام موارد و اصول گفته شده در مورد کودکان هم صدق می‌کند. همچنین شما می‌توانید با انجام یک کار خاص درد و ناراحتی کودک را کاهش دهید. پس از دادن خبر بد، از او حمایت کنید و در کنارش باشید. البته کودکان به دلیل داشتن روحیات خاص و سنین حساس ممکن است با اشتباه در دادن خبر، دچار آسیب شوند. به همین دلیل بهتر است که قبل از هر اقدامی با یک روانشناس صحبت کنید تا شما را یاری کند و بهترین راهکار را ارائه دهد.
برای دریافت مشاوره در زمینه ارتباط با دیگران و نحوه اطلاع دادن خبر بد می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی حامی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 9099075228 و از تهران با شماره 9092305265 تماس بگیرید.
منبع: خبر بد